My New Life Will Start Here

Bloodeye had met behulp van wat hitte de monsterachtige wolven van zich afgeslagen en had Drain's roep gehoord. Hij riep dat de twee hier zo snel mogelijk vandaan moesten maar dat had Drain zelf ook wel bedacht. Hij wilde net achter Bloodeye aan racen toen hij getackeld werd door drie van die zwarte beesten. Hij kon het gewicht van de magere maar toch flink gespierde wolven niet aan en werd op zijn linkerzij geworpen. Een pijnscheut schoot door zijn linker voorbeen welke al was verwond door de wolf die in zijn been had gebeten. Ook zijn schouder kreeg het te verduren toen hij daar met zijn kilo'tjes op viel. Maar verder was Drain niet echt beschadigd door de val. De drie grauwende wolven daaraanegen die op hem zaten beten in zijn vlees en begonnen het er met hun tanden vanaf te trekken. Drain slikte moeizaam toen hij de pijn voelde in zijn flanken voelde en hij begon zich wild te verzetten. Hij spuwde vuur richting de wolven waarbij één geheel in vlammen opging en wild rondjes begon te rennen. De andere twee hadden weinig schade opgelopen. Ze zaten bovenop hem en gingen genadeloos door. Als Drain niet zo gehard was geweest had hij het nu uitgegild maar hij wist dat hij met het gebruiken van zijn stembanden geen steek verder kwam. Daarom draaide hij zich in een vrijwel onmogelijke positie en blies een vuurhete adem uit over de twee wolven waarbij hij ook zichzelf verwondde. De wolven stonden nu beiden in de fik en begonnen paniekerig rondjes te rennen terwijl Drain een aantal maal met zijn staart sloeg en het vuur daarop doofde. De brandwonden deden minder pijn dan de wonden waarbij het vlees simpelweg van zijn huid was gescheurd. Het zag er ranzig uit, de losse lappen vlees, maar Drain was een geharde doorzetter en hij krabbelde overeind. Wankelend probeerde hij zijn evenwicht vast te houden en keek hij om zich heen. Bloodeye had een uitweg gevonden - min of meer - en hij zocht naar Drain. Zijn ogen schoten heen en weer maar hadden Drain nog niet gevonden.
'Hier!' kraste Drain. Zijn huid leek te gloeien, te schroeien, te brandden en te bijten maar zijn verzwikte enkel hinderde hem meer. Het lopen ging nogal moeizaam maar door allereerst de weg vrij te maken met een straal van vuur kon hij snel langs de wolven hinken en voegde hij zich vervolgens bij Bloodeye. Drain draaide zich om en probeerde de wolven met zijn krachten op afstand te houden. Hij bleef vuur naar de wolven blazen maar ze waren niet bijzonder bang. Drain wenste dat hij ergens in een bos was waar hij ook de omgeving in de fik had kunnen zetten en zo een scheiding had kunnen maken tussen hem en de wolven zodat ze hen niet achterna konden komen. Maar helaas zat het niet echt mee als je keek naar de omgeving.

[Flutjee, maarja :3]

Hij schoot met zijn hoofd richting Drain. Toen hij hem hoorde. Hij verschoot zich rot toen hij zag in wat voor toestand Drain was. Bloodeye's wonden vielen nog mee maar die van Drain? Tjee, ze waren zo diep en veel bloed ontsnapte uit zijn huid. Het lukte Drain uiteindelijk om bij Bloodeye to komen. Drain hielp BloodEye goed om de wolven wat op afstand te krijgen. Nu Drain er was kan Bloodeye zijn ontsnapping poging uitvoeren. Hij sprong in rengalop en beukte met zijn borst tegen de wolven die hem tegen wilde houden. Zo raakten de twee paarden door de muur van wolven. En hun ontsnapping was net op tijd. De schuilplek stortte neer. Maar nog steeds waren ze niet veilig. Bloodeye had geen idee waar hij naartoe liep. Er waren zo veel doorwegen en alles leek het zelfde. Opeens moest Bloodeye plots remmen. Hij gleed nog enkele paar meters verder en stopte net op tijd of hij zou omgekomen zijn door de uitstekende punten. Bloodeye keek flitsend om zich heen. Achter zich hoorde hij de wolfachtige wezens, steeds dichter bij. Opeens wiste Bloodeye het. Hij vond een oplossing om uit de ijsstekels doolhof te ontsnappen. Hij keek op zei naar Drain. Die best ook kon helpen. Het was een grote rizico dat ze zouden doen. "Ik weet hoe we hier uit kunnen komen Drain! We smelten een uitweg. Het kan natuurlijk gevaarlijk zijn omdat het water dan gaat stijgen maar het is de enige oplossing. Wat denk je?" Opeens werd het doodstil. Hij drukte zijn oren in de nek. Te stil. De wolfachtige beesten slopen ergens in het rond. Afwachtend, om toe te slaan terwijl hij en Drain er niet klaar voor waren. Hij drukte zijn neus in de lucht en rook een rotte geur. Hij was er zeker van. Ze waren hier ook. Overal waren er openingen. Veel meer dan waar ze wouden gaan schuilen. Hij spande zijn spieren weer op. Hij hield zijn hoofd hoog genoeg om het veel moeilijker te maken voor de wolfachtige wezens. Wat hadden ze nu weer voor een nare situatie. Ze hadden gehoopt om vredig te kunnen slapen. Zonder zorgen, en nu... nu was er een groot gevecht tussen leven en dood. Waarom deden de goden hem dit nu weer aan? Wat had hij nu weer verkeerd gedaan? Hij heeft nooit iemand kwaad gedaan. Hij heeft lange jaren eenzaam geleefd net als Drain. Toen hij eindelijk iemand vond waar hij best goed mee kon omgaan moesten ze vechten om hun leven. Weer een nare herinnering. Of juist niet? Zouden ze hun avontuur ooit kunnen vertellen aan hun kinderen? Deze gebied was totaal niet ontworpen voor 2 vuurpaarden. Al hun vuur technieken lieten deze gebied smelten. Wat Bloodeye ook doet. Alles smelt om zich heen. Natuurlijk sterft hij niet als hij in het water terecht kwam. Maar het was dan toch geen goede situatie. Het water is ijs koud. En de wolfachtige wezens kunnen vast zwemmen. En als hun grond wegsmelt. Dan smelt de ijsstekels ook en zouden ze op hun gaan vallen. Wat moesten ze toch doen? Het zal niet lang meer duren voordat de wolfachtige beesten weer ten aanval zouden schieten. Bloodeye keek snel even naar Drain. Drain hield zich vrij sterk met zijn diepe wonden. Maar toch lijkt het Bloodeye niet gezond. Het zal maanden duren voordat die wonden genezen. Door die wonden zal Drain makkelijker ziek worden of zelfs doodbloeden. Dus hun lot was zelfs niet zeker als ze ontsnappen aan de dood van de wolfachtige beesten. Bloodeye wilde hier nooit meer een stap zetten. Hij zal de goden dankbaar zijn als ze hem hebben gespaard.

Bij mij ook een flutje soorry :c