I will start again

Onderwerp: I will start again ma jan 30, 2012 9:01 am

De kleine hoeven werden op de grond geplaatst. Yara schudde zich uit en nam een slok water. Het was koud... Tenminste; zij had het koud. Maar paarden hadden tegen haar gezegt dat zij het snel koud had, dus wanneer zij het koud had, kon het zijn dat andere het niet koud hadden. Yara stapte verder. Ze was terug in Dream Waver, klaar om een nieuw leven te starten. Ze was jong, en wilde een kudde opstarten. Dan was er ten minste één kudde in DW. En dan kwamen er misschien wel meer. Maar meer kuddes betekende ook slechte kuddes, en ze hoorde vaak over een oorlog. Ze was toch wel bang. Als leider moest je dan je kudde leden beschermen. Dat kwam als eerst. En tuurlijk, daar was ze op voorbereid. Maar wat als ze het allemaal niet aan kon? Wat als ze niet goed genoeg was?

Onderwerp: Re: I will start again wo feb 01, 2012 12:27 am

De winter had niet alleen lage temperaturen met zich mee gebracht, ook de sneeuw was een duidelijk gevolg van de seizoenswisseling. Wat de watervoorzieningen betreft waren alleen de snelstromende waterbronnen niet bevroren geraakt; daar had de temperatuur nu eenmaal geen vat op. Of het moest natuurlijk extreem koud worden, te denken aan viertig graden onder het nulpunt. Maar dan zou ook geen van de paarden de winter echt goed doorkomen, iedereen was gewend aan de zachte winters van Dream Waver, hetzelfde gold voor Infection. De jonge half-god had in zijn leven nog maar twee winters meegemaakt, inclusief de huidige. Hoewel hij moest toegeven dat het niet de meest ideale seizoen was kon hij ook niet zeggen dat hij er een hekel aan had. Zijn donkere vacht stak af tegen de sneeuw, maar zijn vacht was dik genoeg om zich ertegen te beschermen. Daarnaast was hij zowel fysiek als mentaal sterk genoeg om zichzelf te verdedigen. En dan had hij nog niet eens wat over zijn magische vaardigheden gezegd, niet dat die echt optimaal ontwikkeld waren, maar als enige nakomeling van Authentic had hij toch flink wat van diens kracht geërfd, hij was niet zoals alle andere twenters die rondliepen, nee, hij was uniek. Voor zover zijn vader wist was hij de enige van de goden die bij een merrie een nakomeling had verwekt, wat Infection de enige in zijn soort maakte. Toch voelde hij zich niet zozeer anders dan de andere paarden en buiten de normale wereld was hij ook nooit geweest, om eerlijk te zijn zou hij niet eens weten of hij überhaupt in de godenwereld kon komen. Hij was dan wel een halfgod, maar hij was ook half normaal. Tot zijn eigen telleurstelling had hij zijn element geërfd van zijn normale moeder, Newstar had het element water beheerst, net zoals haar andere nakomelingen die beide ouder waren dan Infection zelf. De twee waarvoor ze wel de moeite had genomen ze fatsoenlijk groot te brengen, hij had het moeten doen met een combinatie van voor zichzelf zorgen en een beetje hulp van zijn vader. En deels daardoor baalde hij ook van het feit dat hij het element water beheerste, kon vormen en kneden. En dus niet de Duistere vaardigheden die zijn vader, de oudste der oudste en God of Prophecy, had. Al had hij zelfs maar de Lucht kunnen sturen en beheersen, dat zou al vele malen beter zijn geweest. Nors snoof de jonge zwarte hengst voordat hij zijn weg vervolgde, zijn hoofd trots geheven en zijn hals lichtelijk gekruld. Zo sterk en gespierd als zijn vader was hij nog lang niet, ook was hij nog niet uitgegroeid. En dan was het nog maar de vraag hoe sterk de invloeden van Newstar waren, zou hij wel zo groot en machtig worden als Authentic was, waarschijnlijk niet. Wat hij niet wist was dat zijn moeder niet toevallig gekozen was, een merrie op de verkeerde plaats op het verkeerde moment. Nee, zijn vader had hem nooit verteld over de voorspelling. Hij wist niets over het feit dat zijn vader enkele tientallen jaren op de merrie had gewacht, hij had de moeder voor zijn enige zoon al gezien voordat ze zelfs al was geboren. En die voorspellingen kwamen uit, of zijn vader het nu leuk vond of niet, maar nooit zonder reden. Echter wisten ze beide nog niet eens waarom het lot had bepaald dat Newstar de moeder van Infection zou worden.

Zijn neusgaten sperden wijd open toen een geur hem bereikte. Automatisch draaide zijn oren wat heen en weer, om zo te bepalen waar de merrie zich bevond. Merrie en hengstengeuren verschilde zo ontzettend dat iedereen deze gemakkelijk kon onderscheiden. Daarnaast rook hij ook heel duidelijk dat het om een enkel dier ging en ze al in tijden geen contact had gehad met soortgenoten, er waren geen verse andere geuren vermengd met de hare. De fijngebouwde Thoroughbred kruising verruimde zijn passen iets om zonder echt veel inspanning te moeten doen toch de eenling eerder te bereiken. Terwijl hij de geur volgde betrad hij het gebied met de lichtgevende bloemen, een opmerkelijk verschijnsel, ook voor Dream Waver, want zelfs nu in hartje winter stonden ze in bloei. Echter had er wel een soort ijslaagje zich om de bloemen gevormd. Op het open veld was het niet lastig om de merrie te zien. Net zoals zij was ze vrij donker van kleur, niet zo diepzwart als zijn lichaam was, maar toch ook absoluut niet zoals zijn vader steeds lichter werd. Haar vacht had een diepe roodbruine kleur, een kleur die je zou vermoeden dat ze over het element vuur beschikte. Maar doordat hijzelf ook alleen water zich eigen kon maken kon hij aanvoelen dat deze verschijning hetzelfde element beheerste als hijzelf. Nog steeds naderde de halfgod de merrie, zonder te spreken of een ander bewust geluid te maken. Als ze oplettend genoeg was zou ze hem door de bloemen aan horen komen en hem kunnen ruiken. En anders was het een dom schepsel dat helemaal geen rekening hield met de wereld om zich heen.

» My New Life Will Start Here