I'm New here.

De kleine hoeven van Yara stapten rustig maar opgewekt over de grond. Yara gaf haar ogen, oren en neus de kost. Een vogel vloot zijn liet en vloog op, wachte keek naar haar, vloot weer en vloog weer een stukje. Yara grinnikte en draafde aan, het vogeltje bleef op haar wachten, en vloog toen verder. Watervallen! Hele mooie watervallen! "Wauw..." zei ze in haar zelf. Ze had niet eens door dat ze het hard op zij. Het was hier werkelijk prachtig. Een glimlach verzierde Yara's mond en Yara stapte naar waar de watervallen eindigde, een meertje eronder. Yara bracht haar hoofd naar beneden en dronk wat. Ze had dorst. Ze had een lange reis doorstaan om hier te komen. Yara had het zelf niet door, maar ze zag er ook uit als of ze een lange reis had gemaakt, ze was erg mager, en haar ogen stonden redelijk dof. Yara dronk nog meer en hoorde toen hoefstappen. Het paard moest maar wachten, haar dorst was nog niet gestild. Toen ze het gevoel had dat ze redelijk water binnen had liep ze naar waar gras groeide en at ook dat gulzig op. Ze keek af en toe even of het paard er al was. Maar dat was niet zo. Dus at ze gulzig door, als er nu een paard naast haar zou staan, ze zou zich dood schamen...

-Ik ben nieuw, dus moet er even inkomen. Iedereen is welkom.-

Ze gromde en probeerde het nogmaals. Kini concentreerde zich en fluisterde een paar onbekende woorden. Rondom haar vormde een grote golf, schokkerig kwam het omhoog tot het bezweek en weer in het water viel. Kini zuchtte en liep over het water naar de kant. Haar nieuwste truc wou maar niet lukken! Van frustratie stampte ze op de grond en keek even besluiteloos naar het water. Weer zuchtte ze en liep er weer naartoe. Rustig wandelde ze over het water tot het midden van het water en sloot haar ogen weer. Ze ademde diep in en uit en concentreerde zich weer. Dezelfde woorden werden weer gefluisterd en er ontstond weer een grote golf rondom haar. Ze opende haar ogen en er ontstond een grote draak die hard brulde. Haar concentratie werd verbroken en de plas water viel uiteen. "Damnit!" Schreeuwde ze. Waarom ontstond er nou een draak. Ze zuchtte en schudde zich uit. Ze wou een kudde opstichten. Alles had ze georganiseerd, naam en dat soort dingen. Jup ze was een ex leider. Ze was hier niet geboren. Als 4 jarig paard was ze hier gekomen omdat ze zich aangetrokken voelde door water en hier had ze gelijk haar draai gevonden. Nou nu leefde ze hier alweer 10 jaar. Dus ze was hier al een aardige tijd. In de tussentijd had ze veel geleerd over het sturen van water. Ze kon veel en leerde ook veel. Ze lachte even en ging liggen. Dit koste energie. Ze rustte even uit. Na een tijdje voelde ze zich beter en stond op. Rustig schudde ze zich uit en liep verder. Niet veel verder zag ze een paard. "Hallo, Kini is de naam, nieuw hier?" Vroeg ze grijnzend.

Stik er was wel een paard. Yara hief haar hoofd op en keek het andere paard met onzekere ogen aan. "Hallo, Kini is de naam, nieuw hier?" Vroeg ze grijnzend. Yara knikte langzaam, sins haar vorige woonplaats was ze wat wantrouwend tegen over paarden. "Eh, ja ik ben nieuw. Ik heet Yara." zei Yara zachtjes. Ze was gewoon erg onzeker. Ze praate altijd zagt en durfde nooit voor haar mening op te komen, zovele hadden haal geprobeerd te helpen, maar dat werdt de duinen in geholpen door een paard die dan weer een rot opmerking maakte. Ze schaamde zich dat ze niet harder durfde te praten, maar ze durfde het gewoon niet. Iedereen vond het raar, en dat maakte haar nog onzekerder, ze was in een circel.

"Rustig maar Yara, ik bijt heus niet. Weet je al welk element je hebt?" Vroeg ze vriendelijk. Iedereen had hier een element, daar kwam zelfs zij achter. Ze moest lachen. "Wat kan je allemaal?" Vroeg ze rustig. "Kan je dít;" Vroeg ze terwijl ze het hele meer veranderde in ijs. Ze hief haar hoofd krachtig en er schoten ijspegels de lucht in. Ze liet het water weer ontdooien en maakte een golf. Een grote. Rustig en beheerst liet ze het zakken en glimlachte naar Yara. "En? Wat kan jij allemaal?" Vroeg ze terwijl ze even haar hoofd schudde. Ookal was ze droog er vlogen allemaal druppels van haar af naar Yara. Daarna liet ze ze verdwijnen. Ze greens weer. "Sorry een klein kunstje." Grinnikte ze. Yara leek haar wel aardig. Nieuw wel maar ze moest iets kunnen, anders was ze hier niet. Ze kende het.

"Rustig maar Yara, ik bijt heus niet. Weet je al welk element je hebt?" Vroeg ze vriendelijk. Dit paard was aardig, vond Yara. Ze glimlachte. "Ik heb water." zei ze. "Wat kan je allemaal?" Vroeg ze rustig. "Kan je dít;" Vroeg ze terwijl ze het hele meer veranderde in ijs. Ze hief haar hoofd krachtig en er schoten ijspegels de lucht in. Ze liet het water weer ontdooien en maakte een golf. Een grote. Rustig en beheerst liet ze het zakken en glimlachte naar Yara. "En? Wat kan jij allemaal?" Vroeg ze terwijl ze even haar hoofd schudde. Yara had met open mond zitten kijken, Nog een water paard, en zo te zien een waar ze veel van kon leren. Ze keek naar het meer, en de golf die nog na golfde in het water. Ze stampte even met haar hoef op de grond en keek naar het bevroren water, een klein deel onddooide, de kracht van het paard was sterk. Ze stapte harder en schudde met haar hoofd, het water onddooide helemaal. Ze zei wat onduidelijke woorden en het water kwam als een schild om haar en Kini heen. Om aan te tonen hoe sterk het was liet ze ijspegels vallen. Een ging er door en kwam naast Yara. Geschrokken keek ze naar Boven, en zwaaide met haar hoofd, de ijspegels gingen terug het meer in, en het schild ging ook terug het meer in. "Oke... Normaal is mijn schild sterker sorry. Zou je me kunnen trainen?" vroeg ze voorzichtig.

Ze liet alles over zich heen komen. Dit paard had wel getraind. Ze lachte toen ze zag dat het meer een stukje ontdooide. Rustig wachtte ze tot het meer ontdooid was en wat Yara allemaal nog wou doen. Toen de ijspegels vielen keek ze toe hoe er eentje door het schild drong. Het hing recht boven Yara. Kini zwiepte even ongemerkt met haar hoofd en liet de pegel naast Yara vallen. Even kwam er een bedachtzame trek op haar gezicht. "Het is leuk te zien dat je sterk bent maar doe nog niet gelijk al die gevaarlijke dingen, dat kan je een leven kosten. Maar het was wel erg indrukwekkend! Natuurlijk wil ik je trainen, leuk. Zei ze rustig tegen Yara. Ze keek naar het nagolvende water en greens. Even volgde er een stilte waarna er een grote straal water de lucht in schoot. Het hoogte punt; het laten overhangen zonder iets te druppen. Hier had ze geen controle over, ze moest er nog mee oefenen. Uiterst geconcentreerd bolde ze haar rug en schudde haar hoofd. Het hing over, over de bomen en de rest. Het vormde een halve bol tot haar greep verslapte en het water viel. Nog even snel maakte ze een soort schild om niemand nat te maken. Ze greens. "Ik moet ook oefenen met dingen." Grinnikte ze.

"Het is leuk te zien dat je sterk bent maar doe nog niet gelijk al die gevaarlijke dingen, dat kan je een leven kosten. Maar het was wel erg indrukwekkend! Natuurlijk wil ik je trainen, leuk. Zei ze rustig tegen Yara. "Normaal lukt het altijd... Maar ik word bij andere paarden altijd zenuwwachtig, je had gelijk, ik had dit niet moeten doen." zei ze beschaamd. "Fijn dat je me wilt trainen." zei ze nog. Ze keek weer naar het meer en zag in gedachte het meer weer in ijs. Kini was zo sterk... Ineens werdt het meer ook echt ijs. Ze keek naar Kini, maar die deed niets. Kon ze het ook met haar gedachten? Grappig. Ze liep naar het meer en pakte een stok in haar mond en ramde ermee op het ijs. Het was nog heel. Nu was ze wel een beetje trots. Ze tikte met haar hoef op het ijs. Yara hoorde al en krak en zette haar hoef weer op het gras. Nog geen seconde later kwam er een barst in het ijs en het scheurde door. Weg ijs, weg trots. Teleurgesteld keek ze naar Kini.

Kini moest lachen. "Geen zorgen, ik ga je trainen om net zo sterk te zijn als ik, ik was net als jij. Ben je hier geboren? Ik niet, ik was ook nieuw en kon amper iets. Ik voelde me aangetrokken tot water en iets had me hierheen getrokken omdat ik normaal saai vond. Ik ontdekte mijn talent toen ik in het water viel en onder water kon ademen." Greens ze. Ja zo was het wel zo ongeveer. Ze snoof en keek naar het water dat in ijs was veranderd. Niet echt heel dik maar het was een begin. Toen ze zag dat Yara haar hoef terugzette en keek naar het barstende ijs. "Nee! Houd het tegen, je moet niet afslappen, je moet doorzetten tot het wel lukt. Denk aan ijs, krachtig! Als het scheurt moet je het tegenhouden anders lukt het nooit." Sprak ze vaardig. Kini knikte even simpel en het hele ijszooitje ontdooide als sneeuw voor de zon. Ze greens en wenkte naar het water voor Yara.

"Geen zorgen, ik ga je trainen om net zo sterk te zijn als ik, ik was net als jij. Ben je hier geboren? Ik niet, ik was ook nieuw en kon amper iets. Ik voelde me aangetrokken tot water en iets had me hierheen getrokken omdat ik normaal saai vond. Ik ontdekte mijn talent toen ik in het water viel en onder water kon ademen." Greens ze. Yara grijsde. "Ja, ik kom van een andere kudde, buiten dream Waver. Maar dat is nog al een heftig verhaal. Toen ik een veulen was, was er een hengsten veulen, het veuelen van de leider, en daarom vond hij zichzelf al heel wat. Hij vond het leuk om met mijn onzekerheid te spotten, en duwde me op de grond en ging op zijn luchtpijp staan en alles. Hij vernederde me echt. En keek kon ik de dood in de ogen kijken, hij had me verdronken, toen merkte ik dat ik het element water bezat, want ik kon ineens ademen. Mijn ouders heb ik nooit gekent. Dood." zo ja dat was haar verhaal.

Kini knikte en luisterde aandachtig naar haar verhaal. Ze schudde haar hoofd af en toe en luisterde verder. Tja hengsten veulens die zonen van een leider zijn denken inderdaad dat ze veel zijn. Merrie's ook trouwens. "Ik wil ook niet meer in een kudde, ik ben leider geweest voor een korte tijd, ik zal proberen een kudde op te stichten maar ik zal er niet een opzoeken om erin te komen. Niet nog eens. De eerste kudde waarin ik zat was een goede, ik was ook goed en 3 jaar oud. Een spion voor een slechte kudde werd verwelkomt in de kudde en nam de kudde over. Een arrogante bitch was het," Kini gromde even en vervolgde haar verhaal weer; "Hij werd goed omdat zijn maten hem verstoten hadden. De hengst zeikte iedereen af en dekte alle merries, waaronder ik." Ze werd boos en er ontstond een grote golf achter haar. Ze wou het maar stond het niet toe. Kini stampte met haar hoef en wierp de golf naar achteren. Het verwoeste een boom. "Maar dat was niet genoeg, nee meneer wou meer en meer. Hij wou een leger om iedereen te doden. Toen wist ik wat me te doen was. Ik had net mijn veulen geworpen en ging de strijd aan met hem. Ik won in mijn 4 jarige leven. Hij was al oud. Die klote hengst wou wraak en nam het leven van mijn veulen. Toen heerste ik een jaar over de kudde tot ik er genoeg van had. Ik gaf de kudde aan mijn partner en verliet de wereld. Mijn partner voelde het als verraad en duwde me in een gevaarlijke rivier. Ik dacht dat ik dood zou gaan maar ik kon onderwater ademen. Zo kwam ik hier." Ze greens maar had een verbeten trek rond haar mond. Het water schokte en golfde onrustig. Het water schuimde. "Dit is een goede training, laat het water rustig worden en verander het in heel sterk, dik ijs."

Yara luisterde op haar beurd naar Kini's verhaal. Dat was anders ook vreselijk! Uit haar woede ondstond er een golf, en even keek Yara er met open ogen naar, maar Kini liet hem weer weg, het verwoeste een boom. Na haar verhaal, was het water onrustig. "Dit is een goede training, laat het water rustig worden en verander het in heel sterk, dik ijs." zei Kini tegen haar. Yara keek even van het water naar Kini en weer terug en liep toen naar het water. Ze stak haar neus erin en blies. Metteen werd het water rustiger. Ha ze kon het nog! Ze blies nog een keer en het water was weer stil. Ijs, dik ijs. Yara haalde haar neus uit het water en blies nog een keer, het water werdt kouder en Yara stapte even met haar hoef op de grond, het was ijs. Maar niet dik genoeg, het moest dikker. Ze zwiepte met haar hoofd, en het ijs werdt iets dikker. Ietsjes. Ze draaide zich naar Kini, het deed haar uitputten. "Als ik het nog dikker moet maken val ik om" zei ze met een klein lachje.

Ze keek naar Yara, die had andere trucjes daarvoor maar ze was niet heel erg tevreden. Je vijand in het water zou niet wachten tot je je neus in het water zou steken en zou blazen het moest met je geest of iets anders anders had je tegenstander alweer een tegenaanval. Ze moest streng zijn. Ze zuchtte, zoals altijd. Kini schudde krachtig haar hoofd en stampte met beide voorbenen op de grond. Allemaal ijspegels vlogen recht de lucht in en kwamen terug het meer in. Het ijs, het 'dikke' ijs zei 'boem' en het verdween. Kini greens. "Denk je nou echt dat je tegenstander gaat wachten tot je naar het water getrippeld ben en je neus erin steekt? En wat als er nog een paard is en die je van achteren aanvalt? Wat dan? Nee je moet het met je geest doen anders ben je gauw dood hier in deze wereld." Sprak ze streng. Ze wierp een blik op het meer en fluisterde iets. Het hele meer was veranderd in ijs en ze steigerde. Grotere, sterkere en dikkere ijspegels schoten recht de lucht in. Ze gingen hoger en hoger tot ze naar beneden vielen. Met een enorme vaart schoten ze omlaag. Toen ze het meer raakten spatten ze uiteen als een zeepbel. De splinters vlogen ze om de oren. Kini zorgde er uiteraard voor dat ze niemand raakten. Kini ontdooide het water en liet het eens golven. In de golven waren kleine paardjes zichtbaar, waterpaarden. Ze 'wenkte' ze en liet ze om Yara heen dartelen. "Zag je de pegels en het meer? Zo sterk en dik moet het worden." Sprak ze eenvoudig.

Kini liet met een beweging haar ijs meer breken. Yara snoof geïrriteerd. "Denk je nou echt dat je tegenstander gaat wachten tot je naar het water getrippeld ben en je neus erin steekt? En wat als er nog een paard is en die je van achteren aanvalt? Wat dan? Nee je moet het met je geest doen anders ben je gauw dood hier in deze wereld." Sprak ze streng. Yara keek schuldig naar de grond. "Maar zo heb ik het geleerd." zei ze zachtjes. Kini haalde uit het meer water paardjes en liet ze rond Yara draven. Lachend keek Yara naar het water. "Ik moet echt nog veel leren." ze zuchte. Ze kwam er wel. "Zag je de pegels en het meer? Zo sterk en dik moet het worden." Sprak kini eenvoudig. Yara keek naar het meer en gooide haar hoofd naar beneden, het water werdt ijs. Ze steigerde, en het ijs kwam omhoog, maar niet het water uit; het werdt dikker. "Ik weet niet hoe sterk het is, en nee ik ga er niet op staan." zei ze. Het zag er dik uit, maar het kon vast geen paard dragen.